Logo
Prev
search
Print
addthis
Rotate
Help
Next
INHOUD
ALLE PAGINA’S
ZOEK IN DE UITGAVEN
Home
'
Buma Stemra : voorjaar 2015
Contents
"Leuk, dacht ik nog, ik heb een kinderhit, en ik ging over tot de orde van de dag. Maar toen begon het pas" Engeltje Waar begin je een gesprek met Pierre Kartner mee? Toch maar bij de Award. Hij is oprecht trots. "Ik ben er heel blij mee en zie het als een stuk erkenning, vooral voor het buitenland- se succes van mijn liedjes." Dat succes kent twee pijlers, uit respectievelijk 1976 en 1977. Allereerst In 't Kleine Café Aan De Haven, waarvoor hij de tekst schreef toen hij in café Het Schippershuis in Hoorn op een journalist zat te wachten. Een hit onder zijn eigen naam, en wereldwijd zo'n 250 keer opge- nomen door uiteenlopende artiesten. Onder de titel The Red Rose Café geldt het nummer internationaal als een evergreen. "Kijk maar eens op YouTube wat er gebeurt als André Rieu The Red Rose Cafe aankondigt in Dublin. Daar is het een volkslied geworden. Maar de BZN van Sri Lanka speelt 't Caféetje ook. Ik vind 't nog steeds ongelofelijk. Het is echt alsof een engeltje me op mijn schouder heeft getikt. Ik zie mezelf nog staan op de Midem met dat liedje. Ik liet het horen aan Peter Alexander, voor mij een van de grootste na- oorlogse artiesten ooit, een man van 120 miljoen verkochte platen. Krijg ik na maanden te horen dat het op een album terecht zou komen. En mocht ik op zijn kasteel in Lugano nieuwe liedjes komen voorspelen." Sterproducer En dan Het Smurfenlied, een onvervalste, wereldwijde rage. Honderdduizenden singles en een half miljoen lp's gingen alleen al in Nederland in een mum van tijd over de toonbank. Bijna gelijktijdig verschenen vertaalde versies van de lied- jes, in het Duits, Engels, Frans, Spaans, Zweeds, Chinees en IJslands, allemaal door Vader Abraham zelf opgenomen en zonder uitzondering millionsellers. "Ik was zeg maar de sterproducer van Dureco op dat moment, ik had echt flink wat succes. Harry Thomas, die van het Schlagerfestival, kreeg Dennie Christian en zijn manager niet mee in het idee van een Smurfenlied, en ik had eigen- lijk ook niet zoveel met die blauwwitte mannetjes. Ik vond kabouters veel leuker. Maar goed, ik wilde dat wel maken. Als grap eigenlijk. Ik had het zo in mijn kop zitten, waterkraan en sleutelgat, en ik dacht aanvankelijk dat ik refreinen schreef. Maar dat was niet zo. Het overtreffende vond ik in een lijn die ik eigenlijk voor De Makkers had bedacht, zo'n geinig stukje Haydn, met allemaal van die tertsen. Dat werd 'Lalalalalalal- alalala', met de gedachte dat daar nog tekst op moest. Was 29 /// BUMA /// VOORJAAR 2015
Links
Archive
najaar 2015
Navigation
Previous Page
Next Page
